Clomid uznawany jest środek w miarę bezpieczny, jeśli chodzi o jego toksyczność. Stosujący go rzadko narzekają na skutki uboczne, sporadycznie wystąpić mogą uderzenia gorąca, zawroty głowy, bóle głowy i chwilowe problemy ze wzrokiem. Przeważnie występują one u kobiet, używających clomifenu w celu ograniczenia aktywności estrogenów w okresie pracy nad definicją. Jeśli skutki uboczne są zbyt mocne i trwają zbyt długo, należy natychmiastowo przerwać przyjmowanie Clomidu.
Cytrynian clomifenu jest łatwo dostępny na czarnym rynku, pod różnymi nazwami handlowymi, zarówno w formach tabletek jak i wersji płynnych.
Clomid jest najczęstszą nazwą handlową cytrynianu clomifenu. Nie jest sterydem anabolicznym, lecz środkiem przepisywanym przeważnie kobietom cierpiącym na bezpłodność - wykazuje właściwości pobudzając owulację. Dzieje się tak ze względu na blokowanie / minimalizowanie działalności estrogenów w organizmie przez cytrynian clomifenu. Uściślając, Clomid pod względem budowy chemicznej jest syntetycznym estrogenem, wykazującym zarówno agonistyczne jak i antagonistyczne właściwości, bardzo podobnym w budowie i działaniu do Nolvadexu. W określonej tkance docelowej może blokować estrogenom możliwość wiązania się odpowiadającymi im receptorami estrogenowymi. W medycynie stosowany jest w celu przeciwdziałania negatywnemu wpływowi estrogenów na oś podwzgórze - przysadka - jajniki, co z kolei uwydatnia sekrecję LH i FSH. Działanie to pomaga stymulować owulację.
Clomid stosowany w dopingu nie przynosi większych korzyści dla kobiet. Okazuje się jednak bardzo wartościowy dla mężczyzn. Stymuluje uwalnianie hormonów luteinizujących i folikulotropowych, co z kolei stymuluje sekrecję testosteronu. Efekt ten jest szczególnie cenny dla mężczyzn kończących właśnie cykl z użyciem SAA, kiedy zablokowanie HPTA powoduje drastyczne obniżenie poziomu endogennego testosteronu. Jeśli produkcja testosteronu w organizmie nie zostanie odpowiednio przywrócona, nastąpią drastyczne spadki jak tylko odstawimy sterydy. Dzieje się tak za sprawą katabolicznego hormonu, kortyzolu, którego poziom gwałtownie wzrasta kiedy poziom testosteronu (lub innych androgenów) spada. Kortyzol bardzo negatywnie wpływa na syntezę białek kurczliwych mięśni szkieletowych. Najważniejszą rolą Clomidu jest właśnie zapobieganie temu zjawisku. Dla kobiet może jedynie okazać się pomocny przed zawodami, w celu ograniczenia poziomu estrogenów. Zwiększa tym samym utratę tkanki tłuszczowej, poprawia wygląd muskulatury, głównie w okolicach ud i bioder, czyli miejsc z którymi zawodniczki mają największe problemy. Niestety środek ten powoduje znaczne skutki uboczne, dlatego nie jest przez nie zbyt lubiany.
Mężczyźni stosujący go w PCT (Post Cycle Therapy) przyjmują z reguły 50 - 100mg dziennie, przez okres 4 - 6 tygodni. Pozwala im to przeważnie na przywrócenie produkcji testosteronu do prawidłowego poziomu. Często stosuje się też dawkę uderzeniową; 300mg dnia 1, 100mg przez 2 - 11 dni, 50mg przez 12 - 21 dni. Przywracanie prawidłowej sekrecji testosteronu powinno zachodzić powoli, ale równomiernie przez całe PCT. Celem zwiększenia jej efektywności łączy się Clomid z HCG przez pierwsze 2 tygodnie po odstawieniu anaboliku. Korzyścią z takiego połączenia jest fakt, iż HCG pomaga przywrócić prawidłową reakcję jąder na obecność endogennego LH, co prze okres cyklu było mocno upośledzone. Po odstawieniu HCG, nadal stosuje się Clomid. HCG nie powinno być stosowane dłużej niż 2 - 3 tygodnie, ze względu na ryzyko negatywnego oddziaływania gwałtownego wzrostu poziomu testosteronu i estrogenu na podwzgórze. Planując odpowiednie PCT należy wziąć pod uwagę, że niektóre środki iniekcyjne posiadają długi okres półtrwania, jak np. Sustanon. Zastosowanie PCT tydzień po odstawieniu przykładowego Sustanonu jest całkowicie nieefektywne. Należy odczekać odpowiedni okres czasu, zależny od okresu półtrwania stosowanego anaboliku, kiedy poziom androgenów nieco opadnie. Wtedy dopiero można przyjmować środki odblokowujące HPTA.
Clomid i HCG można niekiedy stosować w czasie trwania cyklu, w celu zapobiegania całkowitemu zanikowi produkcji endogennego testosteronu. Metoda ta jednak przeważnie nie sprawdza się w praktyce, szczególnie używając środki silnie androgenne przez dłuższy okres. Znacznie efektywniejsze jest standardowe używanie obu środków w ramach PCT, niż w czasie cyklu.
Cytrynian clomifenu może mieć także zastosowanie w ograniczaniu wysokiego poziomu estrogenów w czasie trwania cyklu. Jak wiadomo, estrogeny sprzyjają powstawaniu ginekomastii, co jest oczywiście niechcianym skutkiem ubocznym. Użycie Clomidu może zredukować ryzyko jego wystąpienia. Właściwości "blokujące" estrogeny clomifenu są słabsze niż Nolvadexu, dlatego w celu ograniczenia ubocznych efektów estrogenowych w czasie trwania cyklu z użyciem sterydów stosuje się z reguły drugi środek. Oczywiście obie substancje należą do tej samej grupy leków, selektywnych modulatorów receptorów estrogenowych, dlatego ich działanie jest podobne, można stosować je zamiennie. Clomid podobnie jak Nolvadex może ograniczać ryzyko wystąpienia ginekomastii, retencji wody / tłuszczu. Niestety, podobnie jak w przypadku Nolvadexu, nie zawsze okazuje się to w 100% skuteczne, dlatego często stosuje się inny anty-estrogen. Najczęściej Proviron, pochodną DHT, który obniża aktywność aromatyzacji i poprawia stosunek androgenów do estrogenów. Stack Nolvadexu / Clomidu z Provironem w większości przypadków okazuje się bardzo skuteczny. Można zastąpić go inhibitorem aromatazy - Arimidexem, Femarą, Aromasinem. Środki te wykazują większą skuteczność w zwalczaniu estrogenów, są jednak znacznie droższe.
